فیزیوتراپی درد و کنترل درد > همراه با مقاله رایگان … دانلود pdf
فیزیوتراپی درد و کنترل درد به عنوان یک بخش درمانی، در بازتوانی و توانبخشی بیماران، از اهمیت به سزایی برخوردار است
که این بخش در مراقبت تسکینی جایگاه خاصی دارد.
هدف اصلی در فیزیوتراپی در مراقبت تسکینی اینست که در عین ایجاد حداکثر وضعیت آرام برای بیمار،
سطح فیزیکی و عملکردی فرد در مقابل با پیشرفت بیماری در بالاترین حد حفظ شود.
در ارزیابی اولیه، قدرت فیزیکی و سطح عملکرد بیمار تعیین کننده اصلی اهداف فیزیوتراپی می باشد.
درمان فیزیوتراپی در این بخش به طور کلی شامل، ایجاد حداکثر تحرک و راه بردن فرد،
ورزش های در تخت، کار بر دامنه حرکتی مفاصل، حرکات کششی توسط فیزیوتراپیست و فیزیوتراپی تنفسی می باشد.
در ایجاد تحرک بیمار، راه بردن وی بهترین تمرین عملکردی می باشد
که بر مبنای سطح توانایی بیمار می توان از لوازم کمکی نیز بهره برد. بیمار با راه رفتن از فوایدی چون کاهش سفتی عضلانی،
آرام سازی عضلات، حفظ وضعیت عمودی بدن، کمک به وضعیت گوارش و کاهش مشکلاتی از جمله یبوست
و از همه مهم تر ایجاد انگیزه در فرد که درمانشان هدفمند است، بهره مند می شود.
از سویی راه رفتن با تاثیر مثبت روانی بر ایجاد استقلال فردی موثر خواهد بود.
در صورتی که فرد قادر به ایستادن و راه رفتن نباشد و یا در جهت آماده سازی بیمار برای راه رفتن،
تمرینات در تخت با بیمار کار می شود. تمرینات در تخت، با کاهش کوتاهی عضلانی احتمالی در اثر خوابیدن طولانی مدت،
حفظ تحرک مفاصل، افزایش گردش خون و آگاهی فرد از حرکت می تواند در جهت حفظ و یا بهبود وضعیت عملکردی بیمار بسیار موثر باشد.
کشش توسط فیزیوتراپیست از بخش های فیزیوتراپی در مراقبت تسکینی می باشد
که کوتاهی های به وجود آمده را بهبود بخشیده و یا احتمال ایجاد آن را کاهش می دهد.
تغییر وضعیت بیمار از خوابیده به نشسته و ایستاده از اهداف مهم فیزیوتراپی می باشد که با توجه به شرایط بیمار روی این موضوع کار می شود.
فیزیوتراپی تنفسی یکی از مهم ترین بخش های فیزیوتراپی در مراقبت تسکینی می باشد
که به بهبود الگوی تنفسی و همچنین بهبود عملکرد ریه ها با کاهش و خروج ترشحات با استفاده از تکنیک های مختلف، کمک می کند.
در فیزیوتراپی در مراقبت تسکینی می توان از مدالیته های الکتریکی،
گرما و سرما جهت کاهش درد، بهبود کنترل ادرار، التیام زخم و افزایش قدرت عضلانی استفاده کرد؛
البته استفاده از این روش درمانی برای همه بیماران توصیه نمی شود.
فیزیوتراپی یک بخش درمانی کلیدی در بهبود کیفیت زندگی فرد است
که از اصولی ترین اهداف فیزیوتراپی درد یا مراقبت تسکینی نیز همین امر است.
زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات کوتاه مدت و بلند مدت یک پروتکل فیزیوتراپی بر روی کاهش درد ،
بهبود دامنه حرکتی فعال کمر و ناتوانی بیماران مبتلا به درد رادیکولار مزمن کمر بوده است.
روش بررسی: تعداد ۱۲ بیمار با تشخیص رادیکولوپاتی کمر در این مطالعه حضور داشتند
و فیزیوتراپی شامل تحریک الکتریکی عصب در سطح حسی،
گرمای سطحی و تمرینات درمانی اختصاصی برای بیماران انجام شد.
شدت درد ناحیه کمر و اندام تحتانی سمت درگیر، دامنه حرکتی فعال کمر و ناتوانی به
عنوان متغیرهای بررسی حاضر در نظر گرفته شدند. ارزیابی مجدد بیماران ۶ ماه پس از پایان جلسات درمانی نیز انجام شد.
از آزمون آنالیز واریانس تکراری برای ارزیابی تاثیر فیزیوتراپی و از آزمون تی-زوجی برای ارزیابی دوره پیگیری استفاده شد.
یافته ها: تفاوت معنی دار آماری در درد ناحیه کمر و اندام تحتانی سمت درگیر،
دامنه حرکتی فعال فلکشن و لترال فلکشن به چپ و راست کمر و ناتوانی بعد از پایان درمان نسبت به قبل از شروع درمان مشاهده شد ( P< .05).
هم چنین تفاوت معنی دار آماری در شدت درد ناحیه کمر و اندام تحتانی سمت درگیر، .
دامنه حرکتی لترال فلکشن به چپ و راست کمر و ناتوانی بین جلسه آخر و ۶ ماه بعد از آن مشاهده نشد( P< .05).
نتیجه گیری: فیزیوتراپی به عنوان یک درمان موثر در کاهش درد، بهبود دامنه حرکتی فعال کمر و ناتوانی بیماران مبتلا به درد رادیکولار
مزمن ناحیه کمر می تواند مطرح باشد.
همچنین به نظر می رسد اثرات بدست آمده در صورت انجام تمرینات درمانی توسط بیماران تا ۶ ماه بعد از پایان دوره درمان می تواند ماندگار باشد.
کلید واژه ها: فیزیوتراپی، درد رادیکولار، دامنه حرکتی، ناتوانی
> فیزیوتراپی اسکلتی – عضلانی